Sesimi Duyan Var Mı?

“Sesimi duyan var mı?” , “Orada biri var mı?”

Biz bu filmi daha önce de izledik. Hem de defalarca. Aynı felaket, aynı senaryo, aynı acı… Daha çeyrek asır bile geçmeden yaşananlar, maalesef hiçbir acı tecrübeden ders çıkarmadığımızı gösteriyor. Ne yazık ki hatalarımızı, ihmalkarlığımızı ve kusurlarımızı hep bir şeyler üzerine yıkıyoruz. Bu bazen öyle boyutlara geliyor ki, bunu dine veya kadere yükleyecek kadar haddimizi fazlasıyla aşıyoruz. Oysa…

Yıllardan beri bilim insanlarımızdan duyduğumuz bir söz var. ” Türkiye bir deprem ülkesidir. Her an her yerde büyük ve şiddetli bir deprem meydana gelebilir. Depremle yaşamayı öğrenmemiz lazım.”

Oysa dünyadaki deprem ülkelerine bakıp bilime gerekli önemi versek bu felaketler, tıpkı o gelişmiş ülkelerdeki gibi sadece bir doğa olayı olarak kalacak. Depremin değil hatta fay hattının da değil, binanın öldürdüğü gerçeğini ah keşke bir farkına varsak! Aslında ülkemiz, bu konuda yetişmiş ve kendini geliştirmiş bilim insanlarıyla dolu. Dediklerine kulak versek, söylediklerini yerine getirsek; birazcık merhamet ve vicdanla bu iş çözülecek.

Günlerdir deprem bölgesinde yaşanan elim ve vahim durum, kaos maalesef on binlerce insana mezar oldu. Acı olan, deprem kuşağında olan ülkemizin doğru düzgün bir planı olmamasıydı. Birçok noktadan bölgeye geç kalındığı için milyonlarca insan bundan etkilendi. Kimi ailesini, kimi evini, kimi hayatını, kimi de hepsini… Kaybetti.

Hani söylenecek, yazılacak o kadar çok şey var ki; inanın söylemeye dilim varmıyor, elim yazmaya gitmiyor. Sadece lafta kalacağını düşünüyor insan.

Depremde hayatını kaybeden herkese Allah’tan rahmet , yaralılara acil şifalar diliyorum. Bir daha böyle acıların yaşanmaması dileğiyle demek istiyorum; ama bu kafayla daha çok acı yaşarız biz.